- Jak powstaje wilgoć technologiczna i zdarzeniowa?
- Jak zmierzyć wilgotność podłoża?
- Jak przyspieszyć wysychanie nowego domu?
Wilgoć technologiczna i zdarzeniowa
Wiele prac budowlanych wykorzystuje tzw. technologie mokre, w których do wznoszonego budynku wprowadza się znaczne ilości wody zarobowej. Służy ona do wytworzenia m.in. betonów podłogowych czy tynków na ścianach i sufitach. Woda jest niezbędna do hydratacji cementu lub uwodnienia gipsu, co prowadzi do utwardzenia tych spoiw.
Oczywiście znaczna część wody wchodzi w reakcję chemiczną, zmieniając strukturę materiału, a także jest wchłaniana przez podłoże. Niestety, część wody paruje również do wnętrza budynku, istotnie zwiększając wilgotność powietrza.
Zawilgocenie materiałów budowlanych może być również spowodowane niewłaściwym ich zabezpieczeniem przed opadami, zarówno przed wbudowaniem, jak i po utworzeniu ścian i stropów. To znacząco wpływa na przedłużenie procesu wysychania.
Ocena stanu zawilgocenia nowego domu nie jest łatwa. Standardowy, krótkotrwały pomiar wilgotności powietrza wewnętrznego nie jest wystarczający, ze względu na znaczący wpływ temperatury i intensywności wietrzenia. Te czynniki nie odzwierciedlają poziomu rzeczywistej wilgoci zawartej w ścianach i podłogach.
Dlatego wstępna ocena powinna być przeprowadzona w wygrzanym pomieszczeniu przy temperaturze powietrza 20°C i funkcjonującej w normalnym trybie wentylacji w przeciągu kilku dni. Oczywiście istotny wpływ na wyniki pomiarubędą miały również warunki atmosferyczne. Przy ocenie stopnia wysuszenia wnętrza trzeba uwzględnić ilość pary wodnej doprowadzanej z powietrzem wentylacyjnym.
O znacznej wilgotności wewnątrz domu będą świadczyć również:
- Ciemniejsze plamy na tynku czy podłodze
- Mięknięcie papieru
- Zaparowania na szybach w chłodnych porach roku
Mokre podłoże, np. podłogi, można łatwo wykryć przykrywając jej fragment folią. Pod folią pojawi się wtedy przebarwienie.
Pomiar wilgotności podłoża
Utrzymująca się przez dłuższy czas wysoka wilgotność powietrza w pomieszczeniach wymaga przeprowadzenia pomiaru wilgotności ścian i podłóg. Jest to szczególnie ważne, gdy planujemy ułożenie posadzek drewnianych lub drewnopochodnych. Pod takie pokrycia podłoga musi być dostatecznie sucha.
Wilgotność cementowego jastrychu nie może przekraczać 2%, a przy podłożach anhydrytowych 0,5%. Również ściany powinny być wysuszone do poziomu zawilgocenia nie większego niż 5%. Pod pokrycia malarskie zalecana jest wilgotność mniejsza niż 2-3%.
Orientacyjny pomiar wilgotności podłoża można przeprowadzić przy użyciu elektronicznych mierników rezystancyjnych lub pojemnościowych. Dokładne wyznaczenie wilgotności przeprowadza się jednak tzw. metodą karbidową CM lub suszarkową.
W obu metodach z podłoża pobierane są próbki materiału, np. przy użyciu wiertła koronowego. Pobrane próbki dokładnie się waży.
Metoda CM to profesjonalny sposób określenia wilgotności z użyciem specjalistycznego oprzyrządowania. Wykorzystywana jest głównie przy badaniu podłóg przed ułożeniem parkietu. W wybranym miejscu z podłoża pobiera się próbkę sięgającą do głębokości ok. 2/3 grubości jastrychu. Następnie rozdrabnia się masę wybranego materiału. Po odważeniu 50 g, próbkę wsypuje się do butli i umieszcza ampułkę z karbidem.
W wyniku reakcji z wodą wytwarza się acetylen w ilości proporcjonalnej do zawartości wilgoci w próbce. To wywołuje odpowiednie ciśnienie odczytywane na manometrze. Wielkość ta określa zawartość wody w próbce.
Równie dokładnie, choć w dłuższej procedurze, możemy wyznaczyć wilgotność próbek metodą suszarkową. Próbki pobieramy w kilku miejscach, a także na różnej głębokości, co pozwala na wyznaczenie rozkładu wilgoci w przekroju przegrody. Powinny one być możliwie duże, co zwiększa dokładność pomiaru. Np. można użyć wiertła o średnicy co najmniej 50 mm.
Pobrany materiał ważymy i umieszczamy np. w piekarniku nastawionym na temperaturę 105°C. Co pewien czas ponownie ważymy suszącą się próbkę, aż do czasu ustalenia się stałej masy. To będzie świadczyć o odparowaniu całej wilgoci.
Różnica ciężaru próbki "mokrej" i suchej, podzielona przez ciężar próbki suchej, określi procentową zawartość wody w pobranym materiale.
Przykładowo: jeśli waga pobranej próbki to 100 g, a po wysuszeniu waży ona 95 g, różnica wagi to 5 g. Po podzieleniu na przez 95 g suchego materiału otrzymujemy wynik 0,053, co odpowiada wilgotności 5,3%, czyli nieco ponad dopuszczalną wartość.
Jak przyspieszyć wysychanie nowego domu?
Naturalny spadek zawilgocenia w nowym domu zależy przede wszystkim od warunków atmosferycznych, a konkretnie od temperatury i wilgotności powietrza.
W sezonie letnim wysoka temperatura sprzyja odparowaniu wody z podłoża. Należy jednak pamiętać, że w okresach burzowych duża wilgotność powietrza może utrudniać odprowadzanie wilgoci. Szybsze osuszanie – ale kosztem wydatków na ogrzewanie – można osiągnąć zimą. W tym czasie zawartość wilgoci w powietrzu zewnętrznym jest znacznie niższa niż latem, co umożliwia skuteczniejsze przejmowanie jej przez wentylację pomieszczenia. Warto wówczas stosować zasadę: grzej i wietrz.
Orientacyjnie przy utrzymywanej temperaturze i wilgotności powietrza na poziomie 20°C i 50% wilgotności względnej:
- Jastrych cementowy o grubości 5 cm uzyskuje wilgotność poniżej 2% po upływie dwóch miesięcy.
- Jastrych anhydrytowy wysycha poniżej 0,5% wilgotności w ciągu miesiąca.
Przyspieszenie procesu wysychania wnętrza można uzyskać przy użyciu:
- Popularnych nagrzewnic wentylatorowych: Należy jednak ograniczyć temperaturę nagrzewania podłoża do 35°C i zapewnić intensywną wentylację. Metody tej nie można stosować na niedostatecznie związanych podłożach cementowych wcześniej niż 30 dni od ich utworzenia.
- Osuszania kondensacyjnego: Wydajna, a przy tym mniej energochłonna metoda. Stosuje się ją z użyciem profesjonalnych urządzeń lub domowych klimatyzatorów. Mechanizm osuszania polega na schładzaniu przepływającego powietrza, co powoduje wykraplanie pary wodnej. Skroplina zbierana jest w pojemniku lub odprowadzana do kanalizacji. Jednocześnie na wylocie powietrze jest nagrzewane, co intensyfikuje odparowanie wilgoci z podłoża. Nawilżone w ten sposób powietrze wraca do osuszacza, gdzie ulega schłodzeniu. Warunkiem skuteczności osuszania jest zamknięcie obiegu powietrza w pomieszczeniu poprzez jego uszczelnienie.
- Osuszania absorpcyjnego: Funkcjonuje podobnie do kondensacyjnego, z tym, że rolę pochłaniacza wilgoci pełni absorber (materiał o dużej chłonności). Przepływające przez niego powietrze oddaje zawartą w nim wodę, a po podgrzaniu wraca do pomieszczenia i suszy przegrody.
- Osuszania mikrofalowego: Stosowane w przypadku znacznego i głębokiego zawilgocenia. Pracuje na zasadzie wgłębnego podgrzewania wody zawartej w murze, powodując jej odparowanie i dyfuzję w kierunku powierzchni. Intensywność odparowania zwiększają instalowane termowentylatory, które mogą pracować również niezależnie od generatorów mikrofalowych. Pomieszczenie osuszane w ten sposób musi być dobrze wentylowane, a niekiedy instalowane są dodatkowe osuszacze powietrza na jego dolocie.
Odpowiedniej procedury osuszania wymagają natomiast podłoża z ogrzewaniem podłogowym. Na takich powierzchniach konieczne będzie przeprowadzenie procesu wygrzewania w ciągu przynajmniej 4 tygodni. Przyrosty temperatury podłoża nie mogą być większe niż 0,5°C na dobę.
Redakcja BudujemyDom
fot. otwierająca: Wienerberger
Dodaj komentarz